Precies 1 jaar geleden, op 14 september 2017, overleed mijn opa op 95-jarige leeftijd. Als op dat moment oudste van het Noordbrabantse dorp Overloon was hij na de Tweede Wereldoorlog medeverantwoordelijk voor de wederopbouw van zijn thuis. Tegen het einde van WO II was alles wat hij kende, totaal platgeschoten in ‘de Slag om Loon‘. Naar eigen zeggen herkende Jacobs zijn ouderlijk huis pas tussen de puinhopen, door de resten van de muren.
(op de foto Jan Jacobs hier aanwezig bij de Koningschieten Sint Theobaldusgilde overloon 2012)
Ja, Jan Jacobs (maar liever Jan de Slegter) was zeer bekend in de huiselijke kringen van het dorp en vertegenwoordigde een generatie van mensen die weer vanaf nul moesten beginnen. Dat deed hij met geloof, daadkracht en twijfel. Maar er zit meer achter de persoon Jan Jacobs. Door de fragmentatie van verhalen is het beeld wat ik van hem had en heb, erg beïnvloed geraakt.
Een jaar later zit ik me opnieuw te bedenken wat er eigenlijk weg is. Dat proces is bijna hetzelfde als de eerste weken na zijn overlijden, wat opeens erg hard ging. Nu is er meer berusting, dat is wel een groot verschil. In tijd van een week was opa opeens vertrokken. Dit gat is nog wel eens lastig. Wat had je allemaal kunnen vragen, willen vertellen, zeggen, met hem delen? In ieder geval ben ik er dankbaar voor dat in zijn laatste, heldere momenten ik nog een echt, persoonlijk gesprek met opa mocht hebben, wat de koetjes en kalfjes ver voorbij ging. Lees het heel verhaal verder op bron: https://www.beyondthoseclouds.nl/blog/dag-opa/
bron foto BeyondThoseClouds
