Vorige week stonden mijn vader (79) en moeder (59) met hun bijzondere verhaal in de Libelle: ‘Liefde kent geen leeftijd’. Het verhaal verteld uitgebreid over hoe mijn ouders elkaar hebben leren kennen en de achtergrond van hoe dat later ons gezin werd.
Een veel gehoorde reactie was: ‘wow, nooit geweten’ en hoewel ik begrijp dat niet iedereen zich zal inlezen in onze familiegeschiedenis, kan ik dat niet helemaal rijmen met het feit dat ik zolang als ik leef mensen hard heb horen oordelen over het leeftijdsverschil van mijn ouders en ons gezin.
Als men al niet dacht dat mijn opa mee was naar logopedie, dan was ik wel het veel jongere broertje uit een tweede huwelijk. Niet dat ik mij ooit rot voelde over deze misvattingen: ik was én ben kei trots op mijn ouders en dan raak je blijkbaar niet zo snel gekwetst. Zelfs de ‘conclusie’ dat mijn vader piraat moest zijn geweest, vanwege zijn beenprothese als gevolg van WOII, raakte mij niet echt.
Vroeger vermoede ik namelijk al wat ik inmiddels zeker weet: als men maar voldoende weet, begrijpt men alles. Als men het niet begrijpt, weet men gewoon niet voldoende van de situatie: Tout savoir c'est tout pardonner.
Een adagium dat ook raakt aan mijn werk, waarover ik vaak de vraag krijg: kun jij ook iemand bijstaan die eigenlijk ongelijk heeft?! Het korte antwoord dat ik meestal geef: ‘mijn cliënt heeft gelukkig altijd gelijk’. Het échte antwoord is; als je iemand zijn situatie en achtergrond écht kent, dan heb je al snel begrip voor iemand zijn daad of standpunt.
Anno 2020 zijn we al 75 jaar in vrijheid en kijken wij, o.a. via Social Media, steeds als een spiegel met filter naar onszelf. We hebben honderden digitale vrienden, maar kijken het meest op onze eigen timeline. We willen uiten wat we zelf vinden en hopen dat anderen waardering hebben voor wat wij meemaken, laten zien of wat we doen. Ondertussen vergeten we regelmatig onszelf te verdiepen in wat die ander (offline) meemaakt of waaróm iemand iets anders vindt of denkt.
We vergelijken deze coronatijd al snel met een oorlogssituatie en beschouwen het virus als de nieuwe vijand en iedereen die hierover niet hetzelfde denkt als ons, is een potentieel gevaar......wat mij betreft onterecht. Er zijn in deze crisis effectief geen tekort aan basale levensmiddelen, zoals eten of een dak boven ons hoofd. Onze gezondheidszorg is top geregeld en weinig Nederlanders hebben vannacht in een schuilkelder geslapen. Verstoken van nieuws over wat er om je heen gebeurde.
Vooruit we moeten binnenblijven, maar weten ons ook daar veilig. Toch lees en hoor ik veel mensen snoeihard oordelen over anderen die naar de Ikea gaan, over jongeren die een park bezoeken of wielrenners die naast elkaar fietsen. Zonder oorlog, creëren we toch een vijandbeeld.
Sommige gingen zelfs zover dat zij vonden dat lui die in het park zaten of een Ikea bezochten, een stempel zouden moeten krijgen en daarmee medische zorg worden ontzegd. Ik praat niets goed: regels moeten worden nageleefd, maar niemand weet of die mensen bij de Ikea zich na weken eindelijk een eerste uitje hadden veroorloofd.
Mogelijk hadden die jongens en meiden in het park, de hele middag boodschappen gedaan voor hun familie en zagen ze geen kwaad in een biertje in het park.
Dat snoeihard oordelen over acties van anderen, staat in schril contrast met Hannie Cremers die in ‘De slag om Overloon’ verteld over de tijd dat ze tijdens WOII moest onderduiken (https://www.youtube.com/watch?v=A5B4Yj9zdNU), omdat Overloon bevochten werd: échte oorlog met een échte vijand. Ze vreesden voor hun leven, maar (!) verteld mevrouw Cremers erbij ‘’Ze waren van de andere kant toch ook weer goed, er waren ook goede Duitsers bij, die eten brachten’.
Godzijdank hebben ook mijn ouders - mijn vader in het bijzonder - ons gevrijwaard van elke vorm van haat tegen de ‘foute’ Duitsers, ondanks dat mijn vader blijvend invalide raakte. Het is daarom dat ik vandaag zonder wrok de vlag halfstok hang, een 80 jaar oud exemplaar dat ik van mijn even zo oude buurman kreeg: een erfstuk uit zijn familie-geschiedenis.
De echte vijand zit in de gedachte dat dat de ander alleen maar fout is. Lieve mensen als we de vrijheid écht willen bewaken, moeten we de oorlog niet vrezen in de ander, maar onszelf bevechten. En laten we nou nét in deze tijd met die ‘vijand’ opgesloten zitten. Gebruik deze tijd met jezelf om méér te begrijpen van die ander en jezelf ...en van ons verleden. Wie zich zelf kent, kan alles overwinnen ! of Wie zich zelf overwint, overwint alles, ook deze Corona tijd.
75 jaar vrede. Wees lief voor elkaar. Tout savoir c'est tout pardonner bron tekst Rob Noy